door Michel van den Bos
•
29 jan., 2022
De coronaregels zijn weer versoepeld. De horeca- en de cultuursector mogen weer open. Alle sectoren mogen hun openingstijden sinds afgelopen woensdag weer aanpassen naar 22:00 uur. Ook Brownies & Downies in het centrum van Capelle heeft weer gasten mogen verwelkomen. “We staan weer te trappelen om te doen wat we gewoon leuk vinden”, reageert eigenaresse van de lunchroom Jolanda Opschoor. Het is dinsdagavond 25 januari, de persconferentie van die avond is net geweest. Veel nieuws was al uitgelekt. Ook dat de horecasector vanaf woensdag 26 januari zijn deuren weer mag openen. Ik kreeg het nummer van Jolanda via via. Ik had haar maandag gevraagd of ze het zou zien zitten geïnterviewd te worden door mij. “Wanneer zou je mij willen spreken? Ik hoop namelijk dat we woensdag open mogen. Dus zou ik alleen dinsdag nog kunnen want daarna denk ik wel dat het druk gaat worden”, stuurde ze terug. En daar zit ik dan, om 20:00 uur stipt met Jolanda aan de telefoon. De horeca mag weer open! Bent u blij? “Jazeker, ben ik blij. Maar goed, ik heb ook naar de persconferentie gekeken en de besmettingen gaan weer heel erg omhoog. Mijn man en ik hadden het er toevallig net over dat de kans aanwezig is dat we personeelsproblemen gaan krijgen. Dus aan de ene kant ben ik heel erg blij. Want we kunnen gewoon weer onze deuren openen voor onze gasten, maar aan de andere kant heb je ook zoiets van: ‘ja, hoe gaat het straks met het personeel als er veel mensen in quarantaine moeten of positief testen. Hoe gaan we dat dan oplossen?’ Het is dus eigenlijk een beetje dubbel.” U gaf net ook aan zich zorgen te maken over het uitvallen van personeel. Heeft u daar nu al last van? “Ja, de eerste collega is al uitgevallen. Die heeft helaas corona. Dat betekent dat diegene een week uitgeroosterd moet worden. Het is te hopen dat ze na een week 24 uur klachtenvrij is. Ik heb ook iemand van wie de partner corona heeft en zij dus ook in quarantaine moet. Dus ja, ik heb nu twee personeelsleden die thuis zitten. We werken met ongeveer twaalf jongens en meiden met een beperking. En er zitten ongeveer tien mensen in mijn gewone team.” Veroorzaakt de uitval van die twee personeelsleden voor nu grote problemen? “Ik werk maar met een klein team. Als je van het normale personeel er al twee mist, dat moeten er niet vier worden. Dan ga ik het gewoon niet redden. Dat blijft een beetje lastig. We hebben met elkaar ook afgesproken: als ik een kok uit de keuken nodig heb bij de bediening en een kok redt het alleen, dan kan de ander gewoon aan de voorkant van het restaurant helpen. We hebben gewoon een heel fijn team. Iedereen die er parttime werkt probeert er ook een extra dag aan vast te plakken. Dus we proberen het wel met het team op te lossen.” Wat betreft de medewerkers, zijn zij ook blij dat ze weer aan het werk mogen? “Ja, het is nu echt zo dat onze jongens en meiden met een beperking mij de hele tijd appjes sturen met dat we weer open mogen. ‘Ja yes, we mogen weer!’ of ‘Yes, we mogen weer bedrijfskleding aan!’, gewoon dat soort dingen. En het gewone personeel staat ook weer te trappelen om te doen wat we gewoon leuk vinden. Ik ben een restaurant begonnen omdat ik die connectie wil met de gasten, ook de gasten het naar hun zin maken, wat voor mensen maken en hen weer bedienen. Dat is gewoon wat wij heel erg graag willen doen. Dat het weer mag is natuurlijk super fijn!” Zijn er dinsdag veel voorbereidingen getroffen? Ik neem aan dat jullie er al op voorbereid waren dat jullie woensdag weer open mogen. “Nou en of! Het is een pittig dagje geweest! Maandag is er al heel veel binnen gekomen van de groothandels. Maar je mist ook dingen dus ik ben dinsdag op en neer naar groothandels gereden om te zorgen dat alles in orde is. De koks hebben volop gebakken. Die zijn de hele dag bezig geweest zodat we woensdagochtend gelijk klaar staan om iedereen te verwelkomen. Ook is er iemand geweest die onze koffiemachine heeft nagekeken om ervoor te zorgen dat het allemaal weer goed werkt. We hebben echt heel hard gewerkt vandaag. Met gezonde spanning zal ik maar zeggen.” Bent u tijdens de lockdown helemaal afwezig geweest of heeft u activiteiten georganiseerd voor de jongens en meiden met een beperking? "Ik ben er drie dagen in de week voor hen geweest. Dat mocht ook, want de dagbesteding kon gewoon doorgaan. Dat is voor hen eigenlijk heel erg belangrijk. Zo houden we toch een beetje de structuur erin. Dat moment hebben we ook aangegrepen om extra horeca vaardigheden te trainen, het afrekenen met de kassa te oefenen, ze hebben allemaal lekker in de keuken geholpen met dingen bakken of soms hadden we wel eens een bestelling. Dus het was wel een rustiger niveau. We zijn wel echt met horeca bezig geweest. Daarnaast deden we ’s middags nog wel eens een leuke workshop of we gingen een grote wandeling maken. Daardoor hebben de jongens en meiden elkaar ook weer beter leren kennen. Het heeft dus ook wel weer iets moois gebracht de afgelopen maand. Er zijn mooie vriendschappen ontstaan. Ik hoop dat dat ook weer mooi tot uiting komt als we weer open gaan. Dat je kan zeggen: oh kijk nou, die zijn toch allemaal weer een beetje gegroeid in hun vaardigheden.” De horeca mag weer open, wel onder enkele voorwaarden. Zijn er ook nog andere zaken waar u zich zorgen over maakt? “Nee, eigenlijk niet. We maakten voor de lockdown ook gebruik van de QR-code, we hielden 1,5 meter afstand, we deden een mondkapje op. En dat gaan we nu eigenlijk weer op dezelfde manier doen. Daar ben ik dus niet zo bang voor. Wij hebben ook geen vervelende ervaringen meegemaakt wat betreft de QR-code. Mensen begrepen allemaal dat ook wij als ondernemers regels opgelegd krijgt. Ik heb nooit echt vervelende reacties gehad ofzo. Ik weet nog wel nog wel dat ik bij de eerdere lockdowns bang was dat de mensen ons niet meer zouden vinden. Maar het is inmiddels wel gebleken dat, in de tussentijd dat we weer open waren, mensen weer blij waren om naar ons toe te komen. Daar ben ik nu ook niet meer bang voor. En als ik nu ook mijn reserveringssystemen zie, oei. We gaan van 0 naar 100! Het is wel super tof, je krijgt er wel adrenaline van.” De jongens en meiden die bij jullie werken zijn toch wel kwetsbaar. Zij hebben ook extra bescherming nodig. Hoe probeert u hen te beschermen? “Ze zijn nu zo gewend om met mondkapje te werken en afstand houden is heel lastig. Als je een keer bij ons geweest bent, dan weet je dat het niet heel groot is. Maar we zeggen te allen tijde: probeer in ieder geval je mondkapje op te houden, veel je handen te wassen en niet om elkaar heen te hangen. We zeggen ook, blijf niet te lang bij een tafel staan. Doe bedienen en ga gelijk weer terug naar je plek toe. Meer dan dat kan je eigenlijk niet doen. Heb je nou een grote zaak, dan kan je de tafels nog verder uit elkaar zetten. We zetten ze nu redelijk ver uit elkaar en soms nog een scherm ertussen. Maar zoals ik net al zei, het is best wel klein hier en dat is soms best lastig.” Woensdag opent Jolanda weer de deuren van haar lunchroom. Ik ga die dag ook even bij haar langs om wat foto’s te schieten. Ondertussen spreek ik haar ook nog even over hoe de dag is verlopen. En? Hoe is het vandaag gegaan? “Ja, ik ben heel erg tevreden over vandaag. Het is eigenlijk gewoon zoals normaal verlopen en iedereen heeft alles weer goed opgepakt. Ik ben heel erg blij en dankbaar voor vandaag. Het verliep vandaag ook helemaal niet moeilijk. Alles verliep gelukkig vloeiend, wonderbaarlijk genoeg. Het was vandaag ook goed te doen met de 1,5 meter afstand en met de coronacheck. Ik ben wel echt helemaal kapot, maar je krijgt hier ook wel weer energie van. En het is gelukkig niet alleen vandaag druk, maar nog de hele week want ik heb nog heel veel reserveringen.”